Mam nową najmniej ulubioną część remontu. Najbardziej kontrointuicyjną i trudną do zweryfikowania. Oczywiście chodzi tylko o to, że nie potrafię tego dobrze zrobić i nie mam pewnie nawet narzędzi. A może to efekt łączenia produktów różnych firm? Tak czy inaczej, wylewki nie mogę uznać za udaną. Co prawda wszystko ładnie związało, ale zdaje mi się, że nie miałem absolutnie żadnego wpływu na równe rozprowadzenie warstwy. Nie miałem kaloszków, żeby tam wejść i ugniatać to na całej powierzchni, nie miałem pewności czy nie jest to za gęste.
W efekcie wczoraj musiałem skuć prawie pół wiaderka najbardziej wystających wzgórz. Wczoraj położyłem też pierwsze dwa kafle. To akurat była czysta przyjemność. Przekonałem się, że warto było zapłacić prawie 100zł za porządna tarcze do gresu, można ciąć niemalże beż odprysków i jakoś sprawniej to idzie. Dzisiaj rano skończyłem zmorywowany wizją spaceru po lesie bez poczucia winy. Nauczony doświadczeniami układania płytek w kuchni wiedziałem jak przygotować się do nierównego podłoża i ostatecznie jestem nawet zadowolony z efektów. Tylko jedną z czterech płytek jest nieco niżej, co biorąc pod uwagę podłoże I tak uznaję za sukces.
Wczoraj też zaliczyłem trening po tygodniu przerwy, znowu musiałem uważać, żeby się nie forsować, po jednym ćwiczeniu na partię mięśni, trzy serie, nie więcej niż jedną seria do upadku mięśniowego. Jest sporo sprzecznych badań dotyczących sensu ćwiczenia do upadku, ale najnowsza wersja internetowych trenerów, jest taka, że to bez różnicy. Warto natomiast czasem doświadczyć swoich granic, bo jak inaczej mielibyśmy się dowiedzieć, w którym momencie jesteśmy o jedno powtórzenie przed nimi? Miałem bardzo przyjemny trening.
Parę miesięcy temu skończyłem Star Trek The Next Generation, po przerwię zatęskniłem i zacząłem niedawno oglądać Star Trek Deep Space 9. Pierwszy sezon był jakiś taki nijaki, a ponoć to najbardziej mroczna u filozoficzna seria Star Trek. W trzecim sezonie zaczynam to dostrzegać i rozkręca się na dobre. W jednym z odcinków bohaterowie przenieśli się w czasie do roku 2024. Serial kręcono w połowie lat 90tych i tak wtedy wyobrażano sobie San Francisco w 2024. Trzymajcie się tam w tych Stanach.
[ENG]
I have a new least favorite part of renovating. The most counterintuitive and hardest to verify. Of course, it all comes down to the fact that I just don’t know how to do it well, and probably don’t even have the right tools. Or maybe it’s the result of combining products from different brands? Either way, I can’t call the floor screed a success. Sure, everything set nicely, but it seems I had absolutely no control over evenly distributing the layer. I didn’t have rubber boots to step in and compress it across the whole surface, and I wasn’t sure if the mix wasn’t too thick.
As a result, yesterday I had to chisel off almost half a bucket’s worth of the most protruding bumps. I also laid the first two tiles yesterday. That part was pure pleasure. I’m convinced it was worth spending nearly 100 PLN on a quality blade for cutting porcelain tiles—cuts almost without chipping and goes much more smoothly. This morning, I wrapped things up, motivated by the vision of a guilt-free walk in the woods. Having learned from my kitchen tiling experience, I knew how to prepare for the uneven surface, and I’m actually quite satisfied with the results. Only one out of four tiles is slightly lower, which, given the base, I consider a success.
Yesterday I also managed to get a workout in after a week-long break. Again, I had to be careful not to overdo it—one exercise per muscle group, three sets, no more than one set to muscle failure. There are a lot of conflicting studies about the effectiveness of training to failure, but the latest word from online trainers is that it doesn’t make much of a difference. Still, it’s worth pushing your limits from time to time—how else would we know when we’re one rep away from them? It was a very satisfying workout.
A few months ago I finished Star Trek: The Next Generation, and after a break, I started watching Star Trek: Deep Space Nine. The first season felt kind of bland, even though it’s supposed to be the darkest and most philosophical Star Trek series. By season three, I’m starting to see that, and it’s really picking up. In one episode, the characters travel back in time to the year 2024. The show was filmed in the mid-90s, and that’s how they imagined San Francisco in 2024. Take care out there in the States.
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io
11/06/2025
26073
